TY - JOUR ID - 31418 TI - ستی و بازتاب آن در ادب فارسی JO - جستارهای نوین ادبی JA - JLS LA - fa SN - AU - بابا صفری ، سالمیان, بابا صفری ، سالمیان AD - Y1 - 2009 PY - 2009 VL - 41 IS - 2 SP - 49 EP - 74 DO - 10.22067/jls.v41i1.13182 N2 - چکیده ستی واژه‌ای است سانسکریت به معنی عفیف و پاکدامن و در اصطلاح به معنی زنی است که طیّ آداب خاصّی خود را در فراق همسر درگذشته‌اش می‌سوزاند و به معنی خود این مراسم نیز به کار رفته است. سابقه شکل‌گیری آن به 1000 تا 500 سال پیش از میلاد برمی‌گردد و در سال 1829 ممنوع اعلام شد. شاعران پارسی زبان به ویژه آنان که در دیار هند می‌زیستند، از این سنت هندویی استفاده کرده و منظومه‌هایی سوزناک و پراحساس آفریده‌اند. در این مقاله آیین ستی و بازتاب آن در ادبیات فارسی مورد بررسی قرار می‌گیرد. UR - https://jls.um.ac.ir/article_31418.html L1 - https://jls.um.ac.ir/article_31418_3cd3c0d66567bca51727336a70577b73.pdf ER -