ابن بی‌بی المنجّمه. (1390). الاوامر العلائیه فی الامور العلائیه معروف به تاریخ ابن بی‌بی. تصحیح ژاله متّحدین. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
اثرآفرینان. (1384). زبر نظر دکتر محمّدرضا نصیری، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. چ2.
احمدی‌دستگردی، حوری‌وش. (1393). «ایران و آسیای صغیر»، تاریخ جامع ایران. تهران: مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی. ج9. صص389- 454.
اسکندرنامه (روایت آسیای میانه). (1392). از باقی محمّد بن مولانا یوسف. تهران: معین.
افلاکی، احمد بن اخی. (1959). مناقب‌العارفین. آنکارا: بی‌نا.
اقبال، عبّاس. (1384). تاریخ مغول. تهران: امیرکبیر، چ7.
امیدسالار، محمود. (1393). «کلیله‌ودمنه»، دانشنامۀ زبان و ادب فارسی. زیر نظر اسماعیل سعادت. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ج5، صص400- 409.
ایرانشاه بن ابی‌الخیر. (1370). بهمن‌نامه. ویراستۀ دکتر رحیم عفیفی. تهران: علمی و فرهنگی.
آیدنلو، سجّاد. (1394). دفتر خسروان (برگزیدۀ شاهنامه). تهران: سخن. چ2.
آیدنلو، سجّاد. (1395). «درختی که تلخ آمد او را سرشت... (دربارۀ سه بیت مشهورِ منسوب به فردوسی و سابقه و سیر تقلید از آن‌ها در شعر فارسی) ». جستارهای ادبی. سال چهل و نهم. شمارۀ دوم (پیاپی193). تابستان. صص107- 129.
تبریزی، احمد. (1397). شهنشاه‌نامه. به کوشش مهشید گوهری کاخکی و جواد راشکی علی‌آباد. زیر نظرِ دکتر جواد عبّاسی. تهران: بنیاد موقوفات افشار و سخن.
ثعالبی، ابومنصور. (1900). غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم. به کوشش ه. زتنبرگ. پاریس.
جُنگ اشعار. دست‌نویس شمارۀ 14107 کتابخانۀ مجلس.
جوینی، عطاملک. (1388). تاریخ جهانگشا. تصحیح دکتر حبیب‌الله عبّاسی و دکتر ایرج مهرکی. تهران: زوّار.
خطیبی، ابوالفضل. (1395). آیا فردوسی محمود غزنوی را هجو گفت؟ (هجونامۀ منسوب به فردوسی). تهران: پردیس دانش.
خیّام‌پور، عبدالرسول. (1372). فرهنگ سخنوران. تهران: طلایه. ج2.
دانشنامۀ زبان و ادب فارسی. (1393). مدخلِ «قانعی طوسی». نوشتۀ گروه مولّفان. به سرپرستی اسماعیل سعادت. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ج5. صص187 و188.
دایرة المعارف فارسی. (1387). به سرپرستی دکتر غلامحسین مصاحب. تهران: شرکت سهامی کتاب-های جیبی وابسته به انتشارات امیرکبیر. چ5.
دبیرسیاقی، سیّد محمّد. (1378). کشف‌الابیات شاهنامۀ فردوسی. تهران: مدبّر.
دهخدا، علی‌اکبر. (1386). امثال و حکم. تهران: امیرکبیر. چ14.
ذوالفقاری، حسن. (1389). فرهنگ بزرگ ضرب‌المثل‌های فارسی. تهران: معین. چ2.
ربّانی، زهرا. (1391). فرهنگ ایرانی در قلمرو سلجوقیان روم. تهران: علمی و فرهنگی.
رسولی، اختر. (1383). «قانعی طوسی». دانشنامۀ ادب فارسی (ادب فارسی در آناتولی و بالکان). به سرپرستی حسن انوشه. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی. ج6. صص661 و662.
رضایی جواهری، سیّد محمّدعلی. (1396). بیت‌نمای شاهنامۀ فردوسی. تهران: اطّلاعات.
رواقی، علی. (1390). فرهنگ شاهنامه. تهران: فرهنگستان هنر.
ریاحی، محمّدامین. (1369). زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی. تهران: پاژنگ.
رئیس‌نیا، رحیم. (1396). «سلجوقیان روم». دانشنامۀ جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی. ج9. صص140- 146.
زجّاجی. (1383). همایون‌نامه. تصحیح علی پیرنیا. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. نیمۀ دوم.
سجّادی، سیّد صادق. (1395). دولت‌ها و سلسله‌های حاکم بر قلمرو اسلام. تهران: کتاب رایزن.
صاحب شبانکاره‌ای. (1389). دفتر دلگشا. تصحیح غلامحسین مهرابی و پروانه کیانی. شیراز: آوند اندیشه و بنیاد فارس‌شناسی.
صفا، ذبیح‌الله. (1378). تاریخ ادبیّات در ایران. تهران: فردوسی. چ12.
صفری آق‌قلعه، علی. (1395). اشعار فارسی پراکنده در متون (تا سال 700 ه.ق). تهران: بنیاد موقوفات افشار و سخن.
عبید زاکانی. (1999). کلیّات. به کوشش دکتر محمّدجعفر محجوب. نیویورک: بیبلیوتکا پرسیکا.
عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر. (1375). قابوس‌نامه. تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی. تهران: علمی و فرهنگی. چ6.
فرامرزنامۀ بزرگ. (1394). از سراینده‌ای ناشناس در اواخر قرن پنجم. به کوشش ماریولین زوتفن و ابوالفضل خطیبی. تهران: سخن.
فردوسی، ابوالقاسم. (1379). شاهنامه همراه با خمسۀ نظامی. با مقدّمۀ دکتر فتح‌الله مجتبایی. تهران: مرکز دایرۃ المعارف بزرگ اسلامی.
فردوسی، ابوالقاسم. (1386). شاهنامه. تصحیح دکتر جلال خالقی‌مطلق. دفتر ششم با همکاری دکتر محمود امیدسالار و دفتر هفتم با همکاری ابوالفضل خطیبی. تهران: مرکز دایرۃ المعارف بزرگ اسلامی.
فردوسی، ابوالقاسم. (1389). شاهنامه (نسخه‌برگردان از روی نسخۀ کتابت اواخر سدۀ هفتم و اوایل سدۀ هشتم هجری قمری. کتابخانۀ شرقی وابسته به دانشگاه سن‌ژوزف بیروت. شمارۀ NC.43). به کوشش ایرج افشار، محمود امیدسالار، نادر مطلّبی کاشانی، تهران: طلایه.
فردوسی، ابوالقاسم. (1393). شاهنامه. پیرایش دکتر جلال خالقی‌مطلق. تهران: سخن.
قانعی طوسی، احمد بن محمود. (1358). کلیله‌ودمنۀ منظوم. تصحیح ماگالی تودوا. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
کوسج، شمس‌الدین محمّد. (1387). برزونامه (بخش کهن). تصحیح دکتر اکبر نحوی. تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
محجوب، محمّدجعفر. (1395). دربارۀ کلیله‌ودمنه. تهران: خوارزمی. چ3.
مستوفی، حمدالله. (1377). ظفرنامه به انضمام شاهنامه (چاپ عکسی از روی نسخۀ خطّی مورّخ 807 هجری در کتابخانۀ بریتانیاOr.2833). تهران و وین: مرکز نشر دانشگاهی و آکادمی علوم اتریش.
مشکور، محمّدجواد. (1350). اخبار سلاجقۀ روم به انضمام سلجوق‌نامۀ ابن بی‌بی. تهران: کتابفروشی تهران.
منشی، نصرالله. (1373). کلیله‌ودمنه. تصحیح و توضیح استاد مجتبی مینوی. تهران: امیرکبیر. چ11.
نفیسی، سعید. (1363). تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی. تهران: فروغی.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله