قرآن کریم. (1386). ترجمۀ بهاءالدین خرمشاهی، تهران: دوستان.
ابن سینا، حسین بن عبدالله. (1999م). القانون فی الطب. وضع حواشیه محمد أمین الضناوی. 3ج. بیروت: دارالکتب العلمیه.
. (1389). قانون. ترجمۀ عبدالرحمان شرفکندی «هه‌ژار». 8ج. تهران: سروش.
ابن عربی، محمد. (1386). فصوص الحکم. ترجمه و شرح محمدعلی موحد- صمد موحد. تهران: کارنامه.
ابن فارض. (1382هـ). دیوان. تصحیح کرم البستانی. بیروت: دار صادر- دار بیروت.
ابن منظور، محمد. (1988م). لسان‌العرب. علی شیری. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
اخوینی، ابوبکر. (1344). هدایه المتعلمین فی الطب. تصحیح جلال متینی. مشهد: دانشگاه فردوسی.
استعلامی، محمد. (1388). درس حافظ. تهران: سخن.
انوری، حسن. (1389). صدای سخن عشق. تهران: سخن.
انوری، محمد. (1376). دیوان. تصحیح محمدتقی مدرس رضوی. 2ج. تهران: علمی و فرهنگی.
اوحدی مراغی، اوحدالدین. (1340). دیوان. تصحیح سعید نفیسی. تهران: امیرکبیر.
جهانبخش، جویا. (1390). راهنمای تصحیح متون. تهران: میراث مکتوب.
حافظ، شمس‌الدین محمد. (1390). حافظ به سعی سایه. نشر کارنامه: تهران.
. (1388). دیوان حافظ. به تصحیح سلیم نیساری. تهران: سخن.
. (1387). دیوان حافظ. به تصحیح قزوینی و غنی. به کوشش عبدالکریم جربزه‌دار. تهران: اساطیر.
. (1385). دیوان حافظ. تصحیح رشید عیوضی. تهران: امیرکبیر.
. (1378). قرائت‌گزینی انتقادی. به کوشش هاشم جاوید و بهاءالدین خرمشاهی. تهران: فرزان روز.
. (1375). دیوان حافظ. به تصحیح و توضیح پرویز ناتل خانلری. 2ج. تهران: خوارزمی.
. (1372). دیوان حافظ. به تصحیح جلالی نائینی و نورانی وصال. تهران: سخن / نقره.
حسن‌دوست، محمد. (1393). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. 5ج. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
حکیمی، محمدرضا. (1383). ادبیات و تعهد در اسلام. قم: دلیل ما.
حمیدیان، سعید. (1395). شرح شوق. تهران: قطره.
خاقانی، بدیل. (1387). دیوان. ویراستۀ میرجلال‌الدین کزازی. 2ج تهران: مرکز.
خانلری، پرویز. (1395). تاریخ زبان فارسی.3ج. تهران: نو.
خرمشاهی، بهاءالدین. (1397). دانشنامۀ حافظ و حافظ‌پژوهی. تهران: نخستان پارسی.
. (1390). ذهن و زبان حافظ. تهران: نشر ناهید.
. (1385). حافظ نامه. 2ج. تهران: علمی و فرهنگی.
خزاعی نیشابوری، حسین. (1371). روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن. تصحیح محمدجعفر یاحقی-محمد مهدی ناصح. 20ج. مشهد: آستان قدس رضوی.
خواجوی کرمانی، محمود. (1369). دیوان. تصحیح سهیلی خوانساری. تهران: پاژنگ.
رکن صائن هروی. (1959م). دیوان. تصحیح سید حسن. پتنه: موسسۀ تحقیقات و تتبعات در زبان و ادبیات عربی و فارسی.
زمخشری، محمود. (1430هـ). الکشاف. تصحیح خلیل مأمون شیحا. بیروت. دار المعرفه.
. ( 1389). کشاف. ترجمۀ مسعود انصاری. 4 جلد. تهران: ققنوس.
سعدی، مصلح‌الدین. (1384، الف). بوستان. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.
. (1384، ب). گلستان. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.
سنایی، مجدود. (1382). حدیقه الحقیقه. تصحیح مریم حسینی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
سودی، محمد. (1395). شرح غزل‌های حافظ. ترجمۀ عصمت ستارزاده. تهران: نگاه.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. ( 1397). این کیمیای هستی. 3ج. تهران: سخن.
طبری، محمد. (1393). ترجمۀ تفسیر طبری. تصحیح حبیب یغمایی. 7ج. تهران: دانشگاه تهران.
عطار نیشابوری، محمد. (1389). منطق الطیر. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: سخن.
. (1386). مختارنامه. تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی. تهران: سخن.
عیوضی، رشید. (1384). حافظ برتر کدام است؟. تهران: امیرکبیر.
فردوسی، ابوالقاسم. (1398). شاهنامه. پیرایش جلال خالقی مطلق. 4ج. تهران: سخن.
. (1375). شاهنامه. پیرایش جلال خالقی مطلق. 8ج. کالیفرنیا: فردا.
قزوینی، محمد. (1367). حافظ از دیدگاه علامۀ قزوینی. به کوشش اسماعیل صارمی. تهران: علمی.
کاشغری، محمود بن حسین. (1375). دیوان لغات الترک. ترجمۀ محمد دبیرسیاقی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
کزازی، جلال الدین. (1386). گزارش دشواریهای دیوان خاقانی. تهران: مرکز.
لسان التنزیل. (1344). تصحیح مهدی محقق. تهران: بنگاه ترجمه و نشر.
مظفری، علیرضا. (1387). وصل خورشید. تبریز: آیدین.
مک گن، جرم.ج. (1394). نقد متن‌پژوهی مدرن. ترجمۀ سیما داد. تهران: میراث مکتوب.
ملّاح، حسینعلی. (1363). حافظ و موسیقی. تهران: فرهنگ و هنر.
مولوی بلخی، محمد. (1387). غزلیات شمس تبریز. گزینش و تعلیق محمدرضا شفیعی کدکنی. 2ج. سخن.
میبدی، رشیدالدین. (1361). کشف الاسرار و عده الابرار. تصحیح علی اصغر حکمت. 10ج. تهران: امیرکبیر.
نزاری قهستانی، سعدالدین. (1371). دیوان. تصحیح مظاهر مصفا. 2ج. تهران: علمی.
نظامی گنجه‌ای، الیاس. (1390). خسرو و شیرین. تصحیح وحید حسن دستگردی. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: قطره.
. (1389). مخزن الاسرار. تصحیح وحید حسن دستگردی. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: قطره.
نیساری، سلیم. (1385). دفتر دگرسانی‌ها در غزل‌های حافظ. دو جلد. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
. (1367). مقدمه‌ای بر تدوین غزل‌های حافظ. تهران: بهمن.
هروی، حسینعلی. (1392). شرح غزل‌های حافظ. 4ج. تهران: نشر نو.
یاحقی، محمدجعفر. (1372). فرهنگنامۀ قرآنی. مشهد: آستان قدس رضوی.
Rumi, Jalalu'Ddin. (1929). Mathnawi. Edited by Reynold A. Nicholson. Volume 3. Leiden: Brill
مقاله:
آیدنلو، سجاد. (1396). «نگاهی به واژه‌های ترکی شاهنامۀ فردوسی». در مجلۀ متن‌شناسی ادب فارسی. دورۀ جدید. شمارۀ 2. تابستان. صص 11-36.
اصغری بایقوت، یوسف. (1398). «ترک سن سن گوی من (بررسی بازتاب فرهنگ ترکی در دیوان خاقانی شروانی)». در مجلۀ زبان و ادبیات فارسی. سال 72. شمارۀ 240. پاییز زمستان. صص 1-21.
افشین وفایی، محمد. (1397). «گل اندام». در دانشنامۀ حافظ و حافظ‌پژوهی. تهران: نخستان پارسی. ج4. صص 2086‑2087.
تاج‌بخش، اسماعیل. (1390). «بررسی واژه‌های ترکی در دیوان حافظ». در مجلۀ ادب فارسی. دورۀ جدید 1. شمارۀ 5-3. بهار و تابستان1390. صص227-244.
عابدی، محمود؛ قوامی، بدریه. (1396). «کلمات ترکی (ترکی مغولی و عثمانی) در غزلیات مولوی». در مجلۀ آیینۀ میراث. 60. بهار و تابستان. صص 30-11
عابدی، محمود؛ شادروی منش، محمد؛ قوامی، بدریه. (1393). «کلمات ترکی-مغولی در دیوان شمس». در مجلۀ آیینۀ میراث. شمارۀ 54. بهار و تابستان. صص 232-259.
محجوب، محمدجعفر. (1373). «دربارۀ حافظ به سعی سایه». در کلک. شمارۀ60. صص 310-252
واحد، اسدالله؛ جعفریان، میثم. (1398). «سلوک شعر؛ متن‌پژوهی همچون عاملی دیگر بر دگرسانی‌ها و دگرخوانی‌های شعر حافظ». در مجلۀ زبان و ادبیات فارسی. سال 72. شمارۀ 239. بهار و تابستان1398. صص 211- 232.
نسخۀ خطی:
حافظ، شمس‌الدین محمد. (1394). دیوان حافظ. کهن‌ترین نسخۀ شناخته شدۀ کامل. کتابت 801 هجری. دستنویس شمارۀ 5194 کتابخانۀ نور عثمانیۀ استانبول. نسخه‌برگردان. به کوشش بهروز ایمانی. تهران: میراث مکتوب
لوح فشرده:
کتابخانۀ جامع طب 1.5. کتابخانۀ جامع طب سنتی-اسلامی. (1393) قم. مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. [CD.ROM]
لغت‌نامۀ دهخدا: دانشگاه تهران [CD.ROM].
)
ارسال نظر در مورد این مقاله