"Tajgah" or "Bajgah"; "tayyar" or "tayyar" Correction and description of one of the problems of Khaqani's diwan

Document Type : Research Article

Author

• Seyyed Mohsen Hosseini Vardanjani

PhD in Persian Language and Literature, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

10.22067/jls.2022.74720.1232

Abstract

Khaqani's works are one of the most magnificent productions of Persian language and literature, which is still unique in its style and style over the centuries. Unfortunately, Khaqani's works, like any other ancient work, are not free from distortions and corrections. This problem is especially prominent in his diwan. s. In this research, we intend to correct one of the controversial verses of the court with the help of library method and with the help of ancient manuscripts as well as ancient historical and geographical sources, and according to the new form of the verse, another description of it can be obtained. Let In two verses of the Diwan, Khaqani refers to a place in Baghdad where "Bajgeh" has been recorded in all the printed divans, descriptions and essays that have been dealt with, and Khaqani has been researching these two verses for many years. They have described the basis of this letter "Bajgah". In this article, we have shown that the correct name of this place is "Tajgah" and this place was one of the famous palaces of the Abbasid caliphs in the sixth century. In this regard, we have tried to categorize the scattered information that exists about this place in ancient texts and show the exact location of this palace in the historical and modern geography of Baghdad.".

Keywords

• Khaqani
• Bajgah
• Tajgah
• Tayyar
• correction description

20.1001.1.20087187.1401.55.2.4.5

Main Subjects

• Literary Studies

---

References

ابن اثیر، علی‌بن محمد. (1385 ق). الکامل فی التاریخ. بیروت: دارصادر.

ابن جوزی، عبدالرحمن‌بن علی. (1992). المنتظم فی تاریخ‌الامم و الملوک. تحقیق مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب‌العلمیة.

ابن خلکان، ابوالعباس شمس‌الدین احمد. (1364). وفیات‌الاعیان و انباء ابناء الزمان. تحقیق احسان عباس. قم: الشریف الرضی.

ابن منظور، محمدبن مکرم. (1994). لسان‌العرب. بیروت: دارالفکر.

احمد الراوی، حسن. (1988). «دارالخلافة العباسیة و جامع‌القصر فی بغداد (القسم‌الثانی)». المورد. السابع عشر. صص 93-131.

استعلامی، محمد.‌(1387). نقد و شرح قصاید خاقانی. تهران: زوار.

امیرمعزی، محمدبن عبدالملک. (1385). کلیات دیوان. تصحیح محمدرضا قنبری. تهران: زوار.

برزگر خالقی، محمدرضا. (1387). شرح دیوان خاقانی. تهران: زوار.

ترکی، محمدرضا. (1388). «دریافته‌هایی از دیوان خاقانی». ادب فارسی دانشگاه تهران. شمارۀ 1. صص 21-36.

. (1398). سرّ سخنان نغز خاقانی. تهران: سمت.

جواد، مصطفی و سوسة، احمد. (1958). دلیل خارطة بغداد المفصل. بغداد: مجمع‌العلمی العراقی.

چهرقانی‌منتظر، رسول. (1393). فرهنگ تحلیلی لغات و ترکیبات دیوان خاقانی. تهران: دانشگاه شهید رجایی.

حتاملة، عبدالکریم عبده.‌(1425 ق). «قصور بغداد و دورُها فی عصرالعباسی». مجلة جامعة الامام اردن. عدد 47. صص 509-542.

حریری، قاسم‌بن علی. (2005). مقامات‌الحریری. بیروت: دارالکتب‌العلمیة.

حموی، یاقوت‌بن عبداللّٰه.‌(1995). معجم‌البلدان. چاپ دوم. بیروت: دارصادر.

خاقانی، افضل‌الدین بدیل. (1362). دیوان اشعار. تهران: ارسطو.

. (1375). دیوان اشعار. با اهتمام محمد عباسی و حسین نخعی. تهران: امیرکبیر.

. (1375). دیوان اشعار. ویرایش میرجلال‌الدین کزازی. تهران: نشر مرکز.

. (1377). دیوان اشعار. به‌اهتمام برادران میرحاج. تهران: شهرام.

. (1378). دیوان اشعار. تصحیح ضیاء‌الدین سجادی. تهران: زوار.

. (1379). دیوان اشعار. به‌اهتمام جهانگیر منصور. تهران: گل‌آرا.

. (1390). دیوان اشعار. تصحیح عزیزاللّٰه علیزاده. تهران: فردوس.

. (ابتدای قرن 7). دیوان اشعار. دستنویس شمارۀ 967. تهران: کتابخانۀ مجلس.

. (قرن 8). دیوان اشعار. دستنویس شمارۀ 439. ترکیه: کتابخانۀ لالا اسماعیل.

. (احتمالاً قرن 8). دیوان اشعار. دستنویس شمارۀ LES38. آمریکا: پرینستون.

. (702 ق). دیوان اشعار. دستنویس شمارۀ 3810. ترکیه: کتابخانۀ فاتح.

. (1285). دیوان اشعار. لکهنو: نولکشور.

الخطیب‌البغدادی، الامام الحافظ ابی‌بکر. (1998). تاریخ بغداد أو مدینة‌السلام. تحقیق مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب‌العلمیة.

دوزی، رینهارت.‌(1991). تکملة ‌المعاجم‌العربیة، نقله الی العربیة و علق علیه الدکتور محمدسلیم النعیمی. بغداد: دارالشؤون الثقافیة‌العامة.

دهمان، محمد احمد.‌ (1990). معجم‌الالفاظ التاریخیة فی عصر المملوکی. دمشق: دارالفکر

ذهبی، محمدبن احمد. (1989). تاریخ‌الاسلام و الوفیات المشاهیر و الاعلام. تحقیق الدکتور عمر عبدالسلام. الطبعة‌الثانیة. بیروت: دارالکتاب العربی.

سجادی، سیدضیاء‌الدین. (1389). فرهنگ لغات و تعبیرات دیوان خاقانی. تهران: زوار.

سمرقندی، عبدالرزاق. (1372). مطلع‌ سعدین و مجمع بحرین. به اهتمام عبدالحسین نوایی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.

سوردل، دومینیک.‌ (1375). بغداد. ترجمۀ ایرج پروشانی. تهران: دائرة‌المعارف.

شریشی، احمدبن عبدالمؤمن. (2006). شرح مقامات‌الحریری. بیروت: دارالکتب‌العلمیة.

الشعار، مها.‌ (2019). «عجائب فی قصرالتاج ‌العباسی». مجلة التراث العلمی العربی حلب. عدد 43. 215-246.

صادقی‌نژاد، رامین. (1392). «بغداد در دیوان خاقانی شرانی». مجموعه مقالات هفتمین همایش پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی. صص 1148-1159.

طبری، محمدبن جریر. (1983). تاریخ الطبری المعروف بتاریخ تاریخ‌الامم و الملوک. بیروت: موسسة‌الاعلمی للمطبوعات.

علیزاده، جمشید. (1383). برگزیده و شرح اشعار خاقانی. تهران: فرزان.

عمادالدین کاتب، محمدبن محمد. (1425). تاریخ دولة آل سلجوق. تحقیق یحیی مراد. بیروت: دارالکتب‌العلمیة.

غسانی، اسماعیل‌بن عباس. (1975). العسجدالمسبوک و جوهرالمحکوک. تحقیق محمود شاکر. بغداد: دارالبیان.

فضلی درزی، بهاره.‌ (1393). «پژوهشی دربارۀ دو اصطلاح طیار و باجگاه در شعر خاقانی». مجلۀ پژوهش‌های ادبی و بلاغی. شمارۀ 6. صص 101-112.

قزوینی، زکریابن محمد. (1998). آثارالبلاد و اخبارالعباد. بیروت: دارصادر.

کزازی، میرجلال‌الدین. (1378). گزارش دشواری‌های دیوان خاقانی. تهران: نشر مرکز.

مشکین‌نژاد، پرویز و همکاران. (1388). فرهنگ خاورشناسان. تهرن: پژوهشگاه علوم انسانی.

مکی، ابوطالب. (1997). قوت‌القلوب فی معاملة المحبوب. صححه باسل عیون‌السود. بیرت: دارالکتب‌العلمیة.

مؤید شیرازی، جعفر. (1372). شعر خاقانی گزیدۀ اشعار با تصحیح و توضیح. شیراز: دانشگاه شیراز.